Je kent het wel. Je komt iemand tegen die je in geen eeuwen gezien hebt en voor je het weet is het eruit: “Heeeey, hoe issie?” Waarop de ander dan zegt “Ja goehoed, en met jou dan?” en nooit zegt “zwaar klote, ik heb hulp nodig”. Ah ja, hoe issie. Die beleefdheidsvraag waarop niemand ooit een eerlijk antwoord verwacht (of zelfs maar wil, laten we wel wezen). Ik weet ook niet wat ik erop moet zeggen als ik ‘m krijg. ‘Goed’ is meestal niet ondubbelzinnig waar. ‘Slecht’ natuurlijk ook niet (gelukkig), en zorgt bovendien voor ongemakkelijke toestanden. Het dichtst in de buurt komt bij meestal iets als “Ik ben blij dat je het vraagt! Nou, ik heb slecht geslapen want mijn zoon moest zes keer overgeven waarvan drie keer in mijn haar, en ik ben zo blij dat het bijna lente is, en ik ben in de overgang maar ik ben pas 36 en ik wilde misschien nog wel een baby, en ik ben zo trots op ons moestuintje, en mijn schoonvader is ziek, en ik heb van de week zo fijn gezongen, en ik ben bang dat de wereld voorgoed naar de knoppen gaat en mèn wat heb ik gisteren een goeie pizza gemaakt maar jézus ik heb een opvlieger. En hoe issie met jou?” Maar ja. Dat zeg je niet, meestal.

Nog erger trouwens: “Alles goed?” Nee, natuurlijk niet man. Het is 16 februari en 20 graden in België en ja dat is heerlijk maar ook een serieus probleem, en er bestaat racisme en seksisme en homofobie en oorlog en honger en fuck Trump en hoezo alles goed, is ooit alles goed dan, is dat niet de lat een beetje hoog leggen? Het antwoord op die vraag is realistisch gesproken toch ook gewoon nooit ‘ja’ (tenzij op een heel filosofisch boeddhistisch spiritueel niveau, want ja, dan is inderdaad gewoon Alles Goed. Maar ik vind dat je dat alleen mag zeggen als je dat ook echt voelt. Niet omdat je wil dat het waar is. Of omdat je denkt dat je dat moet zeggen omdat het zo spiritueel klinkt). Misschien moesten we er gewoon eens mee beginnen het alleen te vragen als we het ook echt willen weten. Of wellicht zou een alternatief kunnen zijn “Nou, daar heb ik niet in twee woorden antwoord op. It’s complicated. Zin in een kop thee/koffie/limonade/wijn/whisky?”. Dat klinkt misschien wat zwaar (of veelbelovend) maar je hoeft in ieder geval niet te liegen en misschien hou je er een leuke thee-date aan over – en wie weet ook nog wel een goed gesprek met echte verbinding. Of zo.

En jaaaa, natuurlijk weet ik dat je soms gewoon geen tijd hebt voor diepgang en ook dat je niet met iedereen je ziel en zaligheid wil delen. Misschien ben ik ook wel de enige die hier een punt van maakt – vergeet dan maar dat je dit ooit gelezen hebt en doe lekker wat je graag doet. Maar dammit, soms mis ik gewoon een beetje echtheid hoor, tussen alle blinkende Facebookplaatjes door. Hoe zit het met jou? En hoe gaat het echt met je?