De feestdagen zijn achter de rug, en de afgelopen weken zijn wij hier thuis druk bezig geweest met ons voornemen uit 2017 om het leven van ons gezin in 2018 zo eenvoudig mogelijk te maken. Dat vraagt veel loslaten – soms een pijnlijk en verdrietig proces en soms iets om naar uit te kijken, maar altijd uitdagend. Kwetsbaar. Spannend ook. Langzaam begint wel het resultaat van onze keuzes van het afgelopen jaar zichtbaar te worden, en dat betekent voor mij concreet meer tijd voor muziek. Dat betekent ook dat liedjes die al jaren ‘op de plank’ liggen eindelijk aan de beurt zijn om verder uitgewerkt te worden.

Eén van die liedjes is Curtains, een nummer uit mijn Amerika-tijd. In gedachten noem ik het soms een ‘klein’ liedje, omdat het erover gaat hoe klein we ons kunnen voelen als we ons kwetsbaar voelen. Als we rondlopen met al die emotionele bagage die we meeslepen, alle negatieve overtuigingen over onszelf die we hebben opgedaan tijdens ons leven – dat we niet goed genoeg zijn en dat nooit zullen worden ook, dat we onze zegeningen niet verdienen, dat we nooit zullen ‘winnen’, wat we ook proberen. Het gaat er ook over hoezeer we kunnen groeien als we kwetsbaar durven te zijn, en zowel liefde als pijn toe durven te laten.

Tot nu toe is Curtains nog niet echt voorbij het versgeschreven stadium geraakt, wat betekent dat er een tekst en een melodie zijn – en dat is het dan. Ik ben begonnen het verder vorm te geven, maar daar wil ik graag jullie hulp bij vragen. Ik wil vooral spelen met de harmonieën, maar ben er nog niet uit hoe precies. In onderstaand filmpje zie je drie versies van Curtains achter elkaar, en ik wil heel graag van jullie horen welke versie je de mooiste vindt, en (als je het kan verwoorden) ook waarom.

De harmonie-stemmen worden trouwens geproduceerd door een leuk apparaatje dat een Vocal Harmony Pedal heet – een voetpedaaltje waar mijn microfoon in steekt, en die automatisch tweede en derde stemmetjes produceert terwijl ik zing. Bij een studio-opname zou ik altijd elke partij gewoon opnieuw inzingen omdat dat uiteindelijk het best zal klinken, maar dit apparaatje zorgt ervoor dat ik ook tijdens optredens in mijn eentje kan klinken als een barber shop, zeg maar. Het vraagt wel wat oefening om op het juiste moment op het pedaaltje te stampen zonder tegen mijn mic te stoten of mijn gitaar te laten vallen, maar hey, dan heb je ook wat. (De opname zelf is verder niet van denderende kwaliteit, die is gemaakt met onze huis-tuin-en-keuken-fotocamera. En technisch gezien loopt het nog niet helemaal. Wordt aan gewerkt 😉 ). En met veel dank aan mijn schoonouders voor de oefenruimte! <3

Ik ben benieuwd naar jullie mening! A, B of C