‘I knew you all along’ was het eerste liedje dat ik ooit schreef (of in ieder geval het eerste liedje met een begin, een midden en een eind). Ik was 19 toen ik het schreef. Ik heb het destijds a capella ingezongen zodat ik later nog zou weten hoe het ging. Mijn gitaar heb ik niet gebruikt die dag – geen idee waarom, waarschijnlijk dacht ik dat ik dat niet voor elkaar zou krijgen. Jaren later nam ik wèl die gitaar en schreef er muziek bij, met als eindresultaat een liedje dat iets anders klonk dan de originele opname.

Het verhaal erachter is waanzinnig. Het begint ergens in de jaren 70, wanneer vier schooljongens uit Amsterdam een band beginnen die ze Vamos noemen. Eerst spelen ze covers en later ook eigen werk. De meeste liedjes worden geschreven en gezongen door een jongen die Pieter heet, alhoewel ook de andere bandleden (André, Joy en Sidney) nummers componeren. Pieter is bijzonder wijs voor zijn leeftijd, en zijn teksten zijn diep en vol betekenis. In 1979 wordt er bij Pieter leukemie vastgesteld, en na een lange strijd overlijdt hij aan de gevolgen ervan. Zijn familie en vrienden blijven verslagen achter. De band valt uiteindelijk uit elkaar en de jongens gaan elk hun eigen weg, waarbij ze allemaal wel muziek blijven maken. Dit had het einde kunnen zijn – maar dat was het niet.

In 2001 – 21 jaar na Pieter’s dood – kwamen Joy, Sidney en André bij elkaar en besloten dat ze Pieters nummers wilden opnemen als een soort van eerbetoon aan hem. Ze gingen op zoek naar iemand die de partijen van Pieter zou kunnen zingen. Via een gemeenschappelijke (en muzikale) vriendin had ik Joy leren kennen en hij vroeg of ik misschien interesse had. Hij vertelde over Pieter en legde uit wat de bedoeling van het project was, en we spraken af om eens een paar nummers te proberen. Het klopte op de een of andere manier wel. Op een gegeven moment zag ik een naam staan op een van de originele papieren met songteksten erop. Tot dat moment had ik steeds alleen maar Pieter’s voornaam gehoord. Maar op het blad stond ook de naam ‘Van der Kraan’. “Toch niet Pieter van der Kraan?” vroeg ik. “Jawel”, zei Joy.

Ik hoorde die naam al mijn hele leven. Ik kende hem, ook al had ik hem nooit ontmoet. Ik kende zijn moeder en was dol op zijn zus, die mijn tante Tineke was. Joy en ik waren een paar ogenblikken stil van verbijstering, met kippenvel op onze armen. Het leek haast onmogelijk, maar daar zaten we dan. Op de een of andere manier was het alsof Pieter deze ontmoeting geregeld had, dwars door tijd en ruimte heen. Na dit voorval bestond er natuurlijk geen seconde twijfel over de vraag of ik zou gaan zingen bij Vamos, en in 2002 namen we een behoorlijk gave cd op die Tribute heette.

Ik schreef ‘I knew you all along’ kort na de wonderbaarlijke ontdekking op dat oude blad met tekst. In 2007 maakte ik het af toen ik bezig was met het opnemen van mijn cd Songbird. Op de cd wordt de mondharmonica gespeeld door mijn vader, die Pieter natuurlijk in levenden lijve heeft gekend. Ik hou van dit liedje omdat het echt net was of ik het niet alleen schreef. In zekere zin begon mijn leven als songwriter toen ik Pieter ontmoette, die overleed twee jaar voordat ik geboren werd.

De opname die je hoort is de originele a capella opname die ik maakte toen ik het nummer schreef, zestien jaar geleden. Ingezongen op een chatmicrofoontje van 5 euro en een oude computer – over ruw en ongepolijst gesproken! Hier kun je horen hoe het nummer uiteindelijk klonk op de cd (en het downloaden als je wil.